Musisz określić cele dla gniazda, tzn. jego maksymalną wydajność, liczbę niezbędnych stanowisk i ich obsadę, przeciętne zatrudnienie w gnieździe przy określonej wydajności i… zastanawiasz się od czego zacząć?
Podstawowymi charakterystykami gniazda są: takt pracy gniazda – minimalna i maksymalna wydajność, liczba operatorów w gnieździe oraz liczba stanowisk w gnieździe. Dla każdej z tych charakterystyk będziesz musiał wyznaczyć cel w postaci wartości liczbowej.
Od czego zacząć? Przede wszystkim będą Ci potrzebne następujące dane:
- lista wyrobów produkowanych w gnieździe – jako podstawa do wyodrębnienia gniazda,
- wolumen i rotacja wyrobów gotowych (historia i prognoza) – jako baza do kalkulacji taktu pracy gniazda oraz ustalenia zapasów w supermarketach,
- pracochłonność wyrobów – istniejący C/T dla wyrobu na każdym ze stanowisk – jako podstawa do podziału pracy pomiędzy operatorów oraz zdefiniowania liczby stanowisk w gnieździe,
- wykaz stanowisk/maszyn w gnieździe – jako element identyfikacji obecnego podziału pracy pomiędzy operatorami.
C/T – Cycle time – Czas cyklu produktu liczony jako czas pomiędzy zejściem jednej sztuki a zejściem kolejnej sztuki z maszyny lub procesu. Projektowany C/T gniazda jest determinowany przez Takt time, czyli czas liczony jako iloraz dostępnego czasu pracy w wybranej jednostce czasu i zamówień klienta w tej samej jednostce czasu.
Jak wyznaczyć takt pracy gniazda?
Możesz ustalić go w 3 krokach:
KROK 1. Określ, jakie wyroby mają być produkowane w Twoim gnieździe i przez jakie stanowiska będą przechodzić.
Pomiędzy marszrutami Twoich wyrobów występują znaczne rozbieżności? W takiej sytuacji łatwiej będzie Ci zaprojektować gniazdo, jeśli rozdzielisz wyroby na 2 grupy produkowane w różnych gniazdach. Jeżeli jednak ogranicza Cię liczba dostępnych maszyn/urządzeń, trzeba będzie zaprojektować jedno gniazdo dla obu grup. Ale pamiętaj, że takie rozwiązanie będzie trudne do zarządzania i planowania obsady gniazda.
Duże rozbieżności w pracochłonności wyrobów są podstawą do ich rozdzielenia na 2 odrębne grupy – 2 odrębne gniazda. Z drugiej strony ważne jest, by gniazdo miało możliwie pełne obciążenie na zdolności wytwórcze znajdujących się w nim maszyn.
KROK 2. Określ potencjalne maksymalne i minimalne dzienne zapotrzebowanie na wszystkie wyroby w gnieździe.
Dane możesz pobrać z historii wysyłek (sezonowość i wahania) oraz z prognoz sprzedaży (planowany wzrost zapotrzebowania). Najkorzystniej będzie przeanalizować dane
w podziałce tygodniowej.
KROK 3. Skalkuluj takt klienta w okresie minimalnego i maksymalnego zapotrzebowania.
Do obliczenia minimalnego taktu bierzesz maksymalne zapotrzebowanie – im większe zapotrzebowanie, tym szybciej musisz produkować. Analogicznie postępujesz w przypadku maksymalnego taktu.
Przykład
Dostępny czas na dzień = 2 zmiany po 7 h
Minimalne zapotrzebowanie dzienne = 78 szt.
Maksymalne zapotrzebowanie dzienne = 163 szt.
Takt maks. = 2 ×7 h × 60 min × 60 s/78 szt. = 646 s/szt. = 10,7 min/szt.
Takt min. = 2 × 7.h × 60 min × 60 s/163 szt. = 309 s/szt. = 5,15 min/szt.
Czego nie brać pod uwagę?
Podczas wstępnych kalkulacji nie bierz pod uwagę różnic w drodze przejścia wyrobów przez stanowiska oraz zróżnicowanego zapotrzebowania na poszczególne wyroby (pozycje asortymentowe) – wyroby analizujesz jako grupę.
Uwaga! Aby wyznaczyć cele dla gniazda, powinieneś koniecznie:
- przeprowadzić obserwację procesu oraz
- zmierzyć czasy cyklu procesów realizowanych na stanowiskach, które planujesz włączyć w przepływ jednej sztuki.